De thuiszorg weer vergeten: de grens is overschreden

Sinds maart geeft de thuiszorg onafgebroken het beste van zichzelf. Helaas lukt het ons niet om dit maatschappelijk in beeld te krijgen. Noch de media, noch de politiek hebben onze inspanningen gewaardeerd. De gevolgen zijn er dan ook naar…

Zo besliste de federale regering om ziekenhuismedewerkers een extra bonus van 1.000 euro te geven. Een bonus die volledig terecht en uiteraard volledig gegund is, maar het is een heel pijnlijke vaststelling dat zulke extra steunmaatregelen of financiële waardering alweer aan de thuiszorg voorbij gaat.

Bovendien hecht niemand belang aan de hoge ziekte- en afwezigheidscijfers in de thuiszorg: ze zijn nochtans het hoogst van allemaal! Je hoort geen woord over de mensen in thuissituaties die we nu onvoldoende kunnen verzorgen en ondersteunen. Nochtans zijn die mensen met veel meer, nu ze medische zorg en opname in residenties niet zien zitten.

Medewerkers in de thuiszorg staan er in elke zorgsituatie alleen voor. Door de coronamaatregelen kunnen ze bijna niet meer op hun teams terugvallen. Probeer het je eens voor te stellen: elke dag moet je alleen optrekken naar mensen met een zeer zware zorgbehoefte of moet je mensen verzorgen die besmet zijn met Covid-19. Mensen die buiten jezelf amper iemand te zien krijgen.

Wij zijn geen klagers. De gezinszorg en de aanvullende thuiszorg staan altijd klaar. Ongeacht in welke omstandigheden zijn wij er voor onze klanten! Omdat zij ons nodig hebben. En omdat wij vaak de enigen zijn op wie die mensen kunnen rekenen.

Maar ook aan onze beschikbaarheid komt een grens. En de ziektecijfers tonen dat die grens overschreden is. Het is eerlijk gezegd welletjes geweest. We eisen nu een gelijke waardering en meer noodzakelijke handen voor de thuiszorg. De overheid en onze samenleving kunnen het zich niet meer permitteren om ons zo in de kou te laten staan.